با دیدن این حجم از خشونت علیه کودکان و آزار جنسی که در جامعه ممکن است از آن تاثیر بپذیرند، ایمن سازی و آگاهی بخشیدن به کودکان در سنین کم کاملا ضروری به نظر می رسد. به حدی که با غفلت ورزیدن از این موضوع میدان را برای آسیب رسیدن به کودک و نوجوان خود باز می گذاریم.
موضوع تعرض به دانش آموزان مدرسه غرب تهران، سبب شد تا بیشتر نگاه و زوم جامعه بر موضوع آزارهای جنسی که می توانند بر کودکان و نوجوانان وارد شود، بازگردد. البته این چیزی نیست که امروز به وجود آمده باشد و یا به همین یک بار خاتمه پیدا کند. ولی شاید زمان آن رسیده که با موضوع آزار جنسی کودکان و نوجوان به شکل قاطعانه ای برخورد کنیم. هم از لحاظ قانونی و مجازات عاملین چنین ماجراهایی و هم در خانه های خود از بعد آموزشی.
نقش والدین و خانواده در ایمن سازی کودکان نسبت به آزارهای جنسی
خانواده و به خصوص والدین باید به کودک خود از سن ۳ تا ۶ سالگی بیاموزند که وی دارای یک حریم شخصی است و کسی حق ورود بدون اجازه به این حریم شخصی را ندارد.
حریم شخصی کودک
حریم شخصی کودک شامل بدن او، لباس هایش، وسایلش، اسباب بازی هایش و حتی روح و افکار وی می گردد. کودک باید بیاموزد که هیچ کسی اجازه ندارد بدون اجازه وی را ببوسد، لپش را بکشد و یا حتی دستی بر سر وی بنوازد.
خودمان نیز عادت کنیم برای بوسیدن و در آغوش گرفتن کودکانمان از آن ها اجازه بگیریم و در صورتی که کودک در آن لحظه تمایلی برای در آغوش گرفته شدن نداشت، هرگز این کار را به زور و اجبار انجام ندهیم.
هشدار!
دکتر شهناز نوحی، روانشناس کودک و نوجوان می گوید: آگاهی‌هایی که باید درباره مسائل جنسی به افراد ارائه شود، مستلزم یکسری زیرساخت‌های اولیه در سنین سه تا شش سالگی است. بر این اساس پیش از ورود به مدرسه باید زمینه‌های حریم قائل شدن برای کودک و حتی برای همه اشیا، ابزارها و وسایلی که متعلق به کودکان است، ایجاد شود. به عنوان مثال گاهی می‌بینیم که وقتی کودکان سه تا شش ساله برای اسباب‌بازی‌هایشان باهم دعوا می‌کنند، والدین ورود کرده و به کودکشان می‌گویند اشکالی ندارد، وسیله‌ات را به دوستت بده و حتی گاهی اوقات به دلیل این مساله با خشونت با بچه رفتار می‌کنند و می‌گویند خیلی زشت است که تو وسیله‌ات را به دوستت نمی‌دهی. با این کار ما از همین سن به کودکانمان یاد می‌دهیم که برای خودشان احساس تعلق و حریم نداشته باشند.
نه گفتن را به کودکانمان بیاموزیم
کودکان ۳ تا ۶ ساله ی ما باید بیاموزند که در مقابل چیزهایی که مایل نیستند و نمی خواهند به راحتی "نه" بگویند. وقتش رسیده که این تفکر مهجور و سنتی اطاعت بی چون و چرای کودک از بزرگسالان را به فراموشی بسپاریم و برای حقوق کودکان حق قطعی و واقعی قائل شویم. کودک نیز باید به حقوق خویش واقف شده و بداند که می تواند و قدرت این را دارد که در مقابل چیزهایی که نمی خواهد قاطعانه "نه" بگوید.
در کودکی به فرزند خود می قبولانیم که باید مطیع بی چون و چرا باشد و فقط کلمه ی "چشم" را تکرار کند و در جوانی از او توقع داریم که در مقابل تعارف سیگار و یا بدتر از آن به راحتی و با اعتماد به نفس "نه" بگوید!
این روانشناس تاکید می کند: از طرفی در جامعه و فرهنگ ما اینگونه است که وقتی یک کودک بانمک را در خیابان، اتوبوس و... در سنین پایین می‌بینیم، لپش را می‌کشیم و به خودمان اجازه می‌دهیم که به بدن بچه‌ها دست بزنیم. بنابراین از همین‌جا بچه‌ها این موضوع را درونی می‌کنند که هر کسی می‌تواند به بدن من دست بزند. این درحالیست که اگر در سنین سه تا شش سالگی هم در مهدکودک‌ها و هم در خانواده‌ها به کودکان یاد داده شود که کسی حق ندارد به زور یا بدون اجازه تو را ببوسد یا تو را بغل کند یا به تو دست بزند یا حتی به تو خوراکی دهد، او متوجه می‌شود که باید برای خودش حریم قائل شود.
منبع:
- ۹۷/۰۳/۱۱